Eerst vlogen we samen naar Vancouver en vanuit Vancouver door naar Smithers, British Columbia. In Smithers zijn maar 4 stoplichten, kortom we waren al behoorlijk ver verwijderd van Vancouver en de beschaving. Vanuit Smithers moeten we nog 4 uur rijden naar Bell2 Lodge. Een 4 uur durende rit over de ‘highway of tears. De Highway of Tears verwijst naar een 724 km lange Yellowhead Highway in British Columbia. Langs deze highway zijn veel vrouwen, vooral native Americans verdwenen of vermoord gevonden. De Highway of Tears maakt deel uit van een grotere, nationale crisis van vermiste en vermoorde native American vrouwen en meisjes. Deze crisis is tot op de dag van vandaan onopgelost…

Dit zorgde voor een extra dimensie en het besef van vrijheid dat ik als vrouw dit kon doen. Gedurende de 4 uur durende tocht hebben we slechts 1x een afslag genomen. Verder was het een lange weg met links en rechts besneeuwde bomen, bomen, bomen en nog eens bomen. 

Het is voor ons Nederlanders nauwelijks te beseffen dat de omgeving niet verandert. Wat een weidsheid. Als wij 4 uur naar het zuiden rijden dan komen we door 3 landen heen die allemaal hun eigen sfeer hebben, andere taal en andere cultuur.

Ik had zoals de meeste mensen nog nooit in een helikopter gezeten en de komende dagen zou de heli ons vervoermiddel zijn. Bizar idee vond ik dat! De briefing what to do als de helikopter landt, hoe je instapt, uitstapt, wat te doen met je ski’s etc, vond ik enerverend en spannend.

Elke ochtend om 06.00 uur starten de gidsen samen om alle data over het weer te verzamelen en een plan voor de dag te maken. Wij starten elke ochtend om 07.00 met stretch class en aansluitend ontbijt en briefing van de dag. En daar gingen we dan eindelijk. We deelden de heli met 2 Belgen, Jelle en Bruno. Erg gezellig.

Elke dag heb je een andere gids en van elke gids leer je wat en ervaar je op een andere manier. De eerste dag was het weer niet zo helder, dan gaat de heli niet zo hoog (lees niet boven de boomgrens). Dus na een jaar niet geskied te hebben stonden we direct in een bos met sneeuw tot je middel. Met heli-skiën draag je ‘fatboys’ hele brede ski’s waardoor je beter op de sneeuw kan skiën. Deze eerste dag was dus om diverse redenen best hard werken. Lang gereisd (9 uur tijdsverschil), hoog in de bergen, een jaar niet geskied, bomen en diepe sneeuw. Maar wat hadden we een pret! Af en toe dook je in een dik pak sneeuw. Zie dan maar weer eens op te staan, da’s hard werken.